نااميدانه كلمه غلطيه اما من نااميدانه هر روز بلند ميشم از خواب . اين يعني بيدار شدنم غلطه. نااميدانه صبحونه ميخورم. همينجوري ميرم سر كارم. سر تمرينم. نااميدانه نهار ميخورم. قيلوله ميشه براي خودم ميگيرم ميخوابم . غروب ميشه. ميرم لاي پيرمردا قليون چاق ميكنم. شب تر برميگردم توو جام. توو رختخوابم.

ميبيني؟ نبودنت و نرسيدن به اين كلمه اميد چه بر سر آدميزاد ميتونه بياره؟

پ.ن: همواره خدا رو شكر ميكنم براي اين همه سال طوفان و بچه اي كه عروسكشو سفت چسبيده. حالم هنوز از اون مكالمه خوبه