آب تنی در اقیانوس

                                  تو بگو . تو بگو من به خاطر این همه سال تنهایی ام .
   به خاطر رنج ها و ملالت هایم . چه صدا بزنم تو را؟
بگو                                   که توی هیچ عکس دو نفــره یا چند نفره نبودم
و ندیدمت هیچ وقت
تو بگو . تو بگو من . تو بگو من چرا هیچ وقت عکس چند نفره ای نداشته ام
                   چرا هیچ وقت همکلاسی هایم مرا صدا نزدند درست حسابی چند ساعت بخندیم
تو بگو . مسخره است کمی اما تو بگــو من . تو بگو من چرا حتی سنگ قبرم را هم ادرار گربه ها تمیز می کنند صبح های زود
       من چه صدا بزنم تو را . تو را که تنها گذاشتی با چشمهایت مرا و نبودی هیچگاه توی عکسهای دسته جمعی حیاط دانشگاه یا سر کار یا مثلا بعد از تماشای یک فیلم بعد سینما
                    اصلا تو را چگونه صدا بزنمت؟ تو که هیچ وقت نبوده ای و نیستی و اصلا هیچ وقت نیامدی تا من هم مثل خیلی ها توی حیاط دانشکده مان یا سرکار یا بعد از تماشای یک فیلم بعد سینما بروم بعد یک چای اثیری عکس بندازم با تو ..
                                پاسخ این همه ملال را هم بگو نبودنت بدهد
همین
                                 برای آنکه کسی هم فکر نکند بوده ای نامه ای گذاشتم لای در خانه نبودنت و نوشتم : آمدیم نبودید . قربان نبودنتان . با احترام . آقای میم

مرتیکه نگاشت : چی می شود جای من همان خالی باشد نه تو اثر سون آپ